فرهنگ هرمزگان
هرمزگان شناسیفرهنگ هرمزگان
هرمزگان شناسیآیین نامه اجرایی قانون مطبوعات
مصوب 8/11/1365
فصل اول: تعریف و مشخصات مطبوعات
ماده 1. مطبوعات به لحاظ زمان انتشار منظم می توانند با یکی از فواصل زمانی زیر منتشر شوند:
روزی یک بار (روزنامه)- هفته ای یک بار (هفته نامه) – دوهفته یک بار _ ماهی یک بار (ماهنامه) دو ماه یک بار – سه ماه یک بار (فصلنامه)- شش ماه یک بار – سالی یک بار (سالنامه).
ماده 2. در نامگذرای نشریه باید از کلماتی استفاده شود که با نشریات موجود و یا با نشریاتی که بطور موقت یا دائم تعطیل شده اند اشتباه نشود و موجب تداعی نام آنها نباشد. همچنین نام نشریه نباید از کلمات نا مأنوس باشد و یا ایجاد شبهه وابستگی به ارگانها یا سازمانهای دولتی بنماید.
ماده 3. انتخاب روشهایی غیراز موارد ذکر شده در ماده یک قانون مطبوعات می بایست متناسب با رسالت مطبوعات باشد .
ماده 4. انتشار فوق العاده - ویژه نامه و دیگر ضمائم با همان نام نشریه و منطبق با سایر مشخصات مندرج در پروانه انتشار با رعایت سایر ضوابط قانون مطبوعات مجاز می باشد.
تبصره – انتشار موارد مذکور بطور منظم مجاز نیست.
ماده 5. ترجمه تمام یا قسمتی از مطالب مطبوعات دارای پروانه انتشار و انتشار منظم آن به صورت جداگانه با رعایت سایر مشخصات مندرج در پروانه انتشار از جانب صاحب نشریه بلامانع می باشد.
ماده 6. تکثیر مطبوعات موجود به همان زبان و شکلی که چاپ شده، از طریق چاپ افست یا عکسبرداری یا طرق مشابه بدون اجازه صاحب امتیاز ممنوع می باشد.
ماده 7. مطالب نشریه باید مطابق و متناسب با روشهای مندرج در پروانه انتشار باشد و نشریه مجاز به درج مطالب و مقالات خارج از روشهای مذکور که تاثیر خط مشی کلی نشریه بگذارد، نمی باشد.
ماده 8. روزنامه ها و هفته نامه های محلی موظفند ضمن رعایت ماده 2 قانون مطبوعات و متناسب با روش درخواستی مطالبی پیرامون مسائل اجتماعی وفرهنگی محل انتشار نشریه جهت بالابردن سطح آگاهیهای مردم درج نمایند.
ماده 9- نقل مطالب از مطبوعات و احزاب وگروههای منحرف و مخالف اسلام (داخلی وخارجی) به منظور تحقیق، نقد و رد مطالب در صورتی که تبلیغ محسوب نشود بلامانع است.
ماده 10. هرگونه تغییر در مشخصات مندرج پروانه انتشار نشریه از قبیل: تغییر نام، روش، ترتیب و محل انتشار نشریه و یا تغییر در شکل نشریه بدون اطلاع و تصویب هیأت نظارت بر مطبوعات ممنوع می باشد.
* منتشر شده در روزنامه رسمی شماره 12283 – 13/2/1366
