چطور یک خبر را شروع کنیم؟

لید (Lead) مضمون اصلی خبر را تشکیل می‏دهد. لید یا همان پاراگراف اول در خبر که نوشتن خبر با آن آغاز می‏شود، از اهمیت ویژه‏ای برخوردار است به طوری که عده‏ای از روزنامه‏نگاران حرفه‏ای جهان به آن قلاب (Hook) می‏گویند، قلابی که ماهی (مخاطب) را باید با آن به دام انداخت. پس بنابراین، پیدا کردن زاویه خبر (Angle) را نباید سرسری و یا دست کم گرفت.

شما باید همیشه آن دسته از عناصر خبری را که پاسخ‏هایشان را به دست آورده‏اید در نظر بگیرید و دقیقا" بررسی کنید که کدام یک از این عناصر و یا چند مورد از این عناصر می‏توانند در لید خبر شما جای بگیرند. البته به یاد داشته باشید که هر چند لید شما کوتاه‏تر باشد، بهتر است.

پیشنهاد من برای شروع هر خبری استفاده از عنصر What است. یعنی ابتدا به طرزی ساده بگویید که درباره چه چیزی می‏خواهید خبر بدهید.

چند مثال :

o انجمن روابط عمومی تشکیل جلسه داد.

o کتاب فنون روابط عمومی منتشر شد.

o  برترین روابط عمومی سال انتخاب شد.

o             ○بط عمومی تشکیل جلسه داد

ضمنا" بی‏دلیل از کلمات اضافه در آغاز لید استفاده نکنید این کار باعث می‏شود که لید شما دفن شود، مثلا" مثال اول اگر به این صورت نوشته می‏شد، دفن شده بود:

o خبرنگار ما دیروز از منابع خبری کسب اطلاع کرد که انجمن روابط عمومی تشکیل جلسه داده است.ر  از ی کسب

.یا مثال دوم اگر به این صورت می‏شد، خیلی دیر اصل موضوع را اطلاع می‏داد:

o بنا به اظهارات سخنگوی معاونت امور مطبوعاتی و تبلیغاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کتاب فنون روابط عمومی منتشر شد.

در هر صورت شروع خبر می‏تواند با یکی از عناصر خبری و یا با چند عنصر خبری همراه باشد. به دیگر زبان، دست کم می‏توان با شش نوع لید- بر اساس همان شش عنصر خبری- خبرها را آغاز کرد.

1.    لید مبتنی بر چه: تشکیل جلسات انجمن روابط عمومی منوط به حضور تمام اعضای آن است.

2.    لید مبتنی بر که: وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از روابط عمومی‏ها خواست به ابزار تبلیغات تبدیل نشوند.

3.    لید مبتنی بر کجا: تهران شاهد گردهمایی مسئولان روابط عمومی‏های کشور بود.

4.    لید مبتنی بر چه وقت: فردا یک نشریه تازه در زمینه روابط عمومی منتشر خواهد شد.

5.    لید مبتنی بر چرا: نادیده گرفتن مردم از سوی روابط عمومی‏ها، تدوین نظامنامه اخلاقی را برای این نهادها ضروری ساخته است.

6. لید مبتنی بر چطور (چگونه): اگر مشارکت روابط عمومی‏ها جدی گرفته شود برنامه پنج سال توسعه، سریع تر به اهداف خود می‏رسد.

در اینجا باید این نکته را یادآوری کنم که متأسفانه روابط عمومی‏ها به خاطر توجه بیش از حدی که به مدیران سازمانی خود روا می‏دارند، غالبا" از عنصر ((که)) (who)- رئیس سازمان خود- برای شروع خبر استفاده می‏کنند و این در حالی است که چون این مدیران از ارزش خبری شهرت برخوردار نیستند، خبر به مقوله‏ای تشریفاتی تبدیل می‏شود. تردیدی به خود راه ندهید که عملکرد مدیران شما(What) مهم‏تر از خود آنها (Who) است و بنا بر این سعی کنید ابتدا What را طرح کنید و بگویید چه شده است، سپس نوبت به رئیس شما هم خواهد رسید What را به Who ترجیح بدهید.

البته شیوه‏های متفاوت دیگری هم برای شروع یک خبر وجود دارد که به برخی از آنها که می‏تواند برای روابط عمومی‏ها مفید باشد، اشاره می‏کنم:

7.    لید تک موضوعی: آخرین گردهمایی انجمن روابط عمومی در سال جاری برگزار شد.

8.    لید عمقی: آخرین گردهمایی انجمن روابط عمومی در سال جاری برای بررسی عملکرد سالیانه آن برگزار شد.

همان گونه که دیدید لید عمقی همان لید تک موضوعی است که به آن با ارایه اطلاعات بیشتر عمق می‏دهیم.

9.    لید چند موضوعی: انجمن روابط عمومی برای انتخاب هیأت مدیره، تصویب بودجه سالیانه و بررسی عملکرد سالیانه خود تشکیل جلسه داد.

لید چند موضوعی همان‏گونه که از نام آن پیداست حاوی چند موضوع است. در لید فوق سه موضوع انتخاب هیأت مدیره، تصویب بودجه و بررسی عملکرد سالیانه به چشم می‏خورد.

10.لید پرسشی: پیش نیازهای یک روابط عمومی موفق چیست؟

این پرسش محور سمینار چشم‏انداز روابط عمومی در ایران بود. بعضی وقت‏ها می‏توان خبر را با یک پرسش آغاز کرد، به شرطی که این پرسش یک پرسش فراگیر و عمومی باشد.

11.لید پرسشی زمینه‏ای: مرامنامه اخلاقی روابط عمومی پس از سه سال تدوین شد.

وقتی سابقه یک موضوع از جنبه اطلاع رسانی اهمیت دارد، می‏توان آن را در لید گنجاند. در لید فوق عبارت پس از سه سال به مخاطب نشان می‏دهد که این کار پس از مطالعات طولانی صورت گرفته است.

12.لید نقل قولی: ((روابط عمومی باید از تعارف کم کنند و بر کیفیت خود بیفزایند))

این دیدگاه وزیر ارشاد در کنفرانس مطبوعاتی امروز بود.

همان‏گونه که دیدید می‏توانیم در بعضی از مواقع خبرمان را با یک نقل قول شروع کنیم به خصوص اگر این نقل قول، مهم، جالب و تازه باشد.

شما می‏توانید با شیوه‏های متنوع‏تری هم خبرهای خودتان را شروع کنید ولی سعی کنید از موارد زیر برای شروع کردن خبرها پرهیز کنید:

1.    کلی گویی و مبهم نویسی

2.    آوردن مطالب جزیی

3.    اگر از عنصر ((که)) در لید خبر استفاده کردید و این فرد گمنام بود، به جای استفاده از نام و نام خانوادگی او در لید از سمت و عنوان او استفاده کنید، و در پاراگراف بعدی نام و نام خانوادگی او را بیاورید

4.    و بالاخره با حروف اضافه خبرتان را شروع نکنید.

همان‏گونه که گفته بودم حالا نوبت به مواردی می‏رسد که باید همیشه به هنگام خبرنویسی آنها را رعایت کنیم. ما در بخش‏های قبلی فهمیدیم خبر چیست، ارزش‏های خبری کدام‏ها هستند، عناصر خبری از چه مواردی تشکیل می‏شود، سبک‏های خبرنویسی کدام است و بالاخره چطور می‏توان شروع به نوشتن یک خبر کرد. بخش بعدی ما در واقع روح حاکم بر مبنای خبرنویسی را تشکیل می‏دهد، این جمع‏بندی بدون طرح پیش زمینه‏ها ممکن نبود.

فصل هفتم: هیأت منصفه مطبوعات

ماده 36. انتخاب هیأت منصفه به طریق ذیل خواهد بود:

هر دوسال یکبار در مهرماه، جهت تعیین اعضای هیأت منصفه در تهران، به دعوت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و با حضور وی و رئیس کل دادگستری استان، رئیس شورای شهر، رئیس سازمان تبلیغات و نماینده شورای سیاستگذاری ائمه جمعه سراسر کشور و در مراکز استان به دعوت مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و با حضور وی و رئیس کل دادگستری استان، رئیس شورای شهر مرکز استان، رئیس سازمان تبلیغات و امام جمعه مرکز استان یا نماینده وی تشکیل می شود.

هیأت مذکور در تهران (21) نفر و در سایر استانها (14) نفر از افراد مورد اعتماد عمومی را از بین گروههای مختلف اجتماعی (روحانیون، اساتید دانشگاه ، پزشکان، مهندسان، نویسندگان وروزنامه نگاران، وکلای داگستری، دبیران وآموزگاران، اصناف، کارمندان، کارگران، کشاورزان، هنرمندان و بسیجیان ) به عنوان اعضاء هیأت منصفه انتخاب می کند.

تبصره 1- چنانچه مفاد موضوع این ماده در مهلت مقرر انجام نشود، رئیس کل دادگستری مکلف می باشند نسبت به دعوت از افراد یاد شده و انتخاب هیأت منصفه اقدام نماید.

تبصره 2- چنانچه به هر دلیلی اعضای هیأت منصفه به ده نفر یا کمتر برسد هیأت مذکور در این ماده موظف است، ظرف یک ماه تشکیل جلسه داده و نسبت به تکمیل اعضای هیأت منصفه اقدام نماید.

ماده 37- اعضای هیأت منصفه باید دارای شرایط زیر باشند:

1-    داشتن حداقل سی سال سن و تأهل.

2-    نداشتن سابقه محکومیت مؤثر کیفری.

3-    اشتهار به امانت، صداقت و حسن شهرت.

4-    صلاحیت علمی و آشنایی با مسائل فرهنگی و مطبوعاتی.

ماده 38. پس از انتخاب اعضای هیأت منصفه، موضوع ماده (36) این قانون، مراتب توسط رئیس کل دادگستری استان به اعضاء ابلاغ می گردد. دادگاه رسیدگی کننده به جرائم مطبوعاتی، حداقل یک هفته قبل از زمان رسیدگی ازتمامی اعضای هیأت منصفه دعوت می کند تا در جلسه محاکمه حضور یابند. دادگاه با حضور حداقل 7 نفر از اعضای هیأت منصفه رسمیت خواهد یافت. اکثریت آراء حاضران ملاک تصمیم گیری هیأت منصفه خواهد بود. اعضای هیأت موظفند تا پایان جلسات دادگاه حضور داشته باشند.

تبصره 1- تصمیمات هیأتهای نظارت و منصفه با اکثریت مطلق عده حاضر معتبر خواهد بود.

تبصره 2- چنانچه در دو جلسه رسیدگی به یک پرونده جرم مطبوعاتی هیأت منصفه به حد نصاب نرسد، دادگاه در جلسه سوم با حضور افراد حاضر حداقل به تعداد پنج نفر رسیدگی می نماید.

تبصره 3- دبیرخانه هیأت منصفه با بودجه و امکانات قوه قضایه تشکیل و زیر نظر هیأت منصفه انجام وظیفه می نماید.

ماده 39. هر یک از اعضای هیأت منصفه چنانچه بدون عذر موجه در دو جلسه متوالی یا پنج جلسه متناوب دادگا ه حاضر نشود یا از شرکت در اتخاذ تصمیم خودداری کند با حکم دادگاه رسیدگی کننده به دو سال محرومیت از عضویت در هیأت منصفه محکوم می شود. رای دادگاه قطعی است.

تبصره - هر یک ازاعضای هیأت منصفه به علت وجود عذر موجه نتواند در جلسه دادگاه حضور یابد، موظف است دو روز قبل از جلسه دادرسی عذر خود را  کتباً و به طور مستدل به استحضار دادگاه برساند، در غیر این صورت عذر وی غیر موجه محسوب می گردد. مگر عذرهایی که در این فاصله تا جلسه دادگاه حادث شده باشد. در هر حال موظف است عذر خود را به دادگاه اعلام نماید.

 عذر موجه همان است که در آیین دادرسی احصاء گردیده است.

ماده 40. اعضای هیأت منصفه در ابتدای اولین جلسه حضور خود در دادگاه به خداوند متعال و در برابر قرآن کریم سوگند یاد می کنند بدون در نظرگرفتن گرایشهای شخصی یا گروهی و با رعایت صداقت، تقوی و امانت داری، در راه احقاق حق و ابطال باطل انجام وظیفه نمایند.

ماده 41. موارد رد اعضای هیأت منصفه همان است که طبق قانون در مورد رد قضات پیش بینی شده است.

ماده 42. هرگاه در حین محاکمه، اعضای هیأت منصفه سوالاتی داشته باشند، مراتب را کتباً جهت طرح، تسلیم رئیس دادگاه می نمایند.

ماده 43. پس از اعلام ختم رسیدگی، بلافاصله اعضاء هیأت منصفه به شور پرداخته و نظر کتبی خود را در دو مورد زیر به دادگاه اعلام می دارند:

الف – متهم بزهکار است یا خیر ؟

ب – در صورت بزهکاری آیا مستحق تخفیف است یا خیر ؟

تبصره 1- پس از اعلام نظر هیأت منصفه، دادگاه در خصوص مجرمیت یا برائت متهم اتخاذ تصمیم نموده و طبق قانون مبادرت به صدور رأی می نماید.

تبصره 2- در صورتی که تصمیم هیأت منصفه بر بزهکاری باشد دادگاه می تواند پس از رسیدگی رأی بر برائت صادر کند.

تبصره 3- درصورتی که رأی دادگاه مبنی برمجرمیت باشد، رأی صادره طبق مقررات قانونی قابل تجدید نظر خواهی است. در رسیدگی مرحله تجدید نظر حضور هیأت منصفه لازم نیست.

تبصره 4- حضور هیأت منصفه درتحقیقات مقدماتی و صدور قرارهای قانونی لازم نیست.

ماده 44. هرگاه حکم دادگاه مبنی بر برائت یا محکومیتی باشد که مستلزم سلب حقوق اجتماعی نباشد، از نشریه در صورتی که قبلاً توقیف شده باشد. بی درنگ رفع توقیف خواهد شد. و انتشار مجدد آن بلامانع می باشد.

---

- همانطورکه در«بخش نسخت » گفته شد قانون مطبوعات سال 1364 درمورد هیات منصفه سکوت کامل کرده بود وبه همین جهت دراین زمینه بود به مواد 31 تا 39 لایحه قانونی مطبوعات مصوب 20 مرداد ماه 1358 شورای انقلاب عمل می شد بنابراین تمام فصل هفتم الحاقی است و مقصود از «متن پیشین » دراین فصل، لایحه قانونی فوق الذکر است.

-متن پیشین:« ماده 31.انتحاب میات منصفه به طریق ذیل خواهد بود: هردوسال یکبار درمهرماه جهت تعیین اعضای هیات منصفه در تهران به دعوت وزیر ارشاد ملی هیاتی با حضور رئیس دادگستری شهرستان ورئیس انجمن شهر ( درصورتی که انجمن شهر نباشد شهردار ) ودر مراکز استانها به دعوت استاندار هیاتی مرکب از رئیس دادگستری ورئیس انجمن شهر ( درصورتی که انجمن شهر نباشد شهردار ) ونماینده وزرات ارشاد ملی تشکیل می شود.

هیات مدکور مجموعا 14 نفر ا زافراد مورد اعتماد عمومی رااز بین گروههای مختلف اجتماعی ( روحانیون ، اساتید دانشگاهها ، پرشکان، سردبیران، اصناف، پیشه وران، کار گران و کشاورزان )، که 7 نفر اصلی و7 نفر علی البدل انتخاب می کند »

-متن پیشین : « ماده 32.اعضای هیات منصفه باید دارای شرایط زیر باشند:

1- داشتن لااقل سی سال سن

2- عدم سابقه محکومیت کیفری موثر

3-معروفیت به امانت وصداقت و حسن شهرت »

-متن پیشین:« ماده 33.پس ازانتخاب اعضای هیات منصفه درتهران وزیر ارشاد ملی ودر استانها استادار صورت اعضای هیات منصفه را برای رئیس کل دادگاههای استان ارسال می دارد:

ماده 34 – در هر محاکمه مطبوعاتی دادگاه جنایی در جلسه مقدماتی خود با حضور دادستان یا نماینده اواز 14 نفر اعضای هیات منصفه دعوت می کند که درجلسات محاکمات حضور بهم رسانند درهر صورت دادگاه با حضور 7 نفراازاعضای هیات منصفه رسمیت خواهد داشت اعضای هیات منصفه موظفند که در جلسات دادگاه تا ختم جلسات آن حضوریابند »

- متن پیشین: « ماده 35 هریک از اعضای هیات منصفه چنانچه بدون عذر موجه درجلسات محاکم حاضرنشود ویا شرکت دراتخاذ تصمیم خود درای کند به حکم دادگاهی که نسبت به موضوع رسیدگی می کند به دوسال محرومیت ا زعضویت هیات منصفه محکوم می شود »

-متن پیشین:« ماده 36. موارد رد اعضای هیا ت منصفه همان است که طبق قانون درمورد رد قضات پیش بینی شده است. »

-متن پیشین:«ماده 37 هرگا هدرحین محاکمه اعضای هیات منصفه سوالاتی داشته باشند، سوال خود راکتبا به دادگاه خواهند داد که بوسیله رئیس دادگاه مطرح گردد. پ »

-متن پیشین :« ماده 38 برای رسیدگی به جرائم مندج دراین لایحه قانونی دادگاه جنایی با مشارکت رئیس ودو نفر دادرس و باحضور هیات منصفه تشکیل می شود ومطابق مقررات عمومی رسیدگی می کند وپس از اعلام ختم دادرسی بلافاصله اعضای هیات منصفه به شور پرداخته و درباره دو مطلب ذیل:

الف _ ایا متهم بزهکار است ؟

ب _ درصورت بزهکاربودن آیا مستحق است یاخیر ؟

تصمیم می گیرند ورای اکثریت هیات منصفه را کتبا به دادگاه اعلام می نمایند وسپس دادگاه براساس تصمیم مذکور رای صادرمی کند در صورتی که تصمیم مبنی بربزهکاری باشد تطبیق عمل انتسابی با قانون وتعیین میزان مجازات و تصمیم گیری درباره سایر جهات قانونی اتهام با دادگاه می باشد.

هرگاه رای دادگاه برمجرمیت باشد درحدود مقررات قانونی قابل فرجام است ودر صورتی که مبنی بربرائت باشد غیر قابل فرجام می باشد »

-متن پیشین :« ماده 39.هر گاه حکم دادگاه مبنی بربرائت ویا محکومیتی باشد که مستلزم سلب حقوق اجتماعی نباشد از نشریه درصورتی که قبلا توقیف شده باشد بی درنگ رفع توقیف خواهد شد وانتشار مجدد ان مانعی ندارد »

آیین نامه اجرایی قانون مطبوعات

مصوب اسفند ماه 1364*

مصوب 8/11/1365

فصل اول: تعریف و مشخصات مطبوعات

ماده 1. مطبوعات به لحاظ زمان انتشار منظم می توانند با یکی از فواصل زمانی زیر منتشر شوند:

روزی یک بار (روزنامه)- هفته ای یک بار (هفته نامه) –  دوهفته یک بار _ ماهی یک بار (ماهنامه) دو ماه یک بار – سه ماه یک بار (فصلنامه)- شش ماه یک بار –  سالی یک بار (سالنامه).

ماده 2. در نامگذرای نشریه باید از کلماتی استفاده شود که با نشریات موجود و یا با نشریاتی که بطور موقت یا دائم تعطیل شده اند اشتباه نشود و موجب تداعی نام آنها نباشد. همچنین نام نشریه نباید از کلمات نا مأنوس باشد و یا ایجاد شبهه وابستگی به ارگانها یا سازمانهای دولتی بنماید.

ماده 3. انتخاب روشهایی غیراز موارد ذکر شده در ماده یک قانون مطبوعات می بایست متناسب با رسالت مطبوعات باشد .

ماده 4. انتشار فوق العاده - ویژه نامه و دیگر ضمائم با همان نام نشریه و منطبق با سایر مشخصات مندرج در پروانه انتشار با رعایت سایر ضوابط قانون مطبوعات مجاز می باشد.

تبصره – انتشار موارد مذکور بطور منظم مجاز نیست.

ماده 5. ترجمه تمام یا قسمتی از مطالب مطبوعات دارای پروانه انتشار و انتشار منظم آن به صورت جداگانه با رعایت سایر مشخصات مندرج در پروانه انتشار از جانب صاحب نشریه بلامانع می باشد.

ماده 6. تکثیر مطبوعات موجود به همان زبان و شکلی که چاپ شده، از طریق چاپ افست یا عکسبرداری یا طرق مشابه بدون اجازه صاحب امتیاز ممنوع می باشد.

ماده 7. مطالب نشریه باید مطابق و متناسب با روشهای مندرج در پروانه انتشار باشد و نشریه مجاز به درج مطالب و مقالات خارج از روشهای مذکور که تاثیر خط مشی کلی نشریه بگذارد، نمی باشد.

ماده 8. روزنامه ها و هفته نامه های محلی موظفند ضمن رعایت ماده 2 قانون مطبوعات  و متناسب با روش درخواستی مطالبی پیرامون مسائل اجتماعی وفرهنگی محل انتشار نشریه جهت بالابردن سطح آگاهیهای مردم درج نمایند.

ماده 9- نقل مطالب از مطبوعات و احزاب وگروههای منحرف و مخالف اسلام (داخلی وخارجی) به منظور تحقیق، نقد و رد مطالب در صورتی که تبلیغ محسوب نشود بلامانع است.

ماده 10. هرگونه تغییر در مشخصات مندرج پروانه انتشار نشریه از قبیل: تغییر نام، روش، ترتیب و محل انتشار نشریه و یا تغییر در شکل نشریه بدون اطلاع و تصویب هیأت نظارت بر مطبوعات ممنوع می باشد.

* منتشر شده در روزنامه رسمی شماره 12283 – 13/2/1366

---

-منشر شده درروزنامه رسمی شماره 12283-13/2/1366